ธุลี ไม่มีความเศร้าโศกเป็นผู้ถึงฝั่งแห่งภพ ย่อม
ทราบได้อย่างถูกต้อง.
จบ โลกวิปัตติสูตรที่ 6

อรรถกถาโลกวิปัตติสูตรที่ 6

มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้.
บทว่า โก วิเสโส ได้แก่ อะไรเป็นเหตุพิเศษ. บทว่า โก
อธิปฺปายโส ได้แก่ อะไรเป็นความประกอบอันยิ่ง. บทว่า ปริยาทาย
ได้แก่ ยึดถือ คือตั้งล้อมรอบ แม้ในสูตรนี้ก็ตรัสทั้งวัฏฏะและวิวัฏฏะ.
จบ อรรถกถาโลกวิปัตติสูตรที่ 6

7. เทวทัตตสูตร

[97] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ ณ ภูเขา
คิขฌกูฏใกล้กรุงราชคฤห์ เมื่อพระเทวทัตหลีกไปแล้วไม่นานนัก
ณ ที่นั้นแล พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงปรารภถึงพระเทวทัต ตรัสกะ
ภิกษุทั้งหลายว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เป็นความดีแล้ว ที่ภิกษุ
พิจารณาความวิบัติของตนโดยกาลอันควร ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
เป็นความดีแล้ว ที่ภิกษุพิจารณาความวิบัติของผู้อื่นโดยกาลอันควร
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เป็นความดีแล้ว ที่ภิกษุพิจารณาถึงสมบัติ
ของตนโดยกาลอันควร ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เป็นความดีแล้ว
ที่ภิกษุพิจารณาถึงสมบัติของผู้อื่นโดยกาลอันควร ดูก่อนภิกษุ
ทั้งหลาย พระเทวทัตมีจิตอันอสัทธรรม 8 ประการครอบงำย่ำยี
แล้ว ต้องไปบังเกิดในอบาย ในนรกออยู่ชั่วกัป แก้ไขไม่ได้อสัทธรรม
8 ประการเป็นไฉน คือ ลาภ 1 ความเสื่อมลาภ 1 ยศ 1 ความ
เสื่อมยศ 1 สักการะ 1 ความเสื่อมสักการะ 1 ความปรารถนา
ลามก 1 ความเป็นผู้มีมิตรชั่ว 1 ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย พระเทวทัต
มีจิตอันอสัทธรรม 8 ประการนี้แลครอบงำย่ำยีแล้ว ต้องไปบังเกิด
ในอบาย ในนรกอยู่ชั่วกัป แก้ไขไม้ได้.
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เป็นความดีแล้วที่ภิกษุควรครอบงำย่ำยี
ลาภที่เกิดขึ้นแล้ว เป็นความดีแล้วที่ภิกษุควรครอบงำย่ำยีความ
เสื่อมลาภ... ยศ... ความเสื่อมยศ... สักการะ... ความเสื่อม
สักการะ... ความเป็นปรารถนาลามก... ความเป็นผู้มีมิตรชั่ว